تبیین تأثیرا محورهای ارتباطی بر تغییر کاربری اراضی (مورد : محور اصفهان_ نحف آباد)

کاربری زمین جزء مفاهیم پایه واصلی دانش شهرسازی و در واقع شالوده شکل گیری آن است و به اندازه ای اهمیت دارد که برخی از برنامه ریزان شهری در کشورهای پیشرفته آن را مساوی با 2: برنامه ریزی شهری می دانند(حسین زاده دلیر ، ملکی ، 1386 امروزه در دنیا توجه خاصی به کنترل تحولات کاربری اراضی و پوشش سطح زمین شده است . که بیشتر به خاطر تنظیم سیاست های مربوط به کاربری اراضی بوده است که نیاز به اطلاعات کافی و جدید در مورد روند تحولات کاربری اراضی دارد . به طور کلی تجارب جهانی نشان می دهد که چگونگی موفقیت در عرصه برنامه ریزی کاربری زمین شهری به همکاری و هماهنگی دودسته عوامل بستگی دارد که عبارت اند از : - وجود قوانین و سیاست های کلان مناسب در زمینه نحوه استفاده از زمین ? - استفاده از روش های کارآمد در تهیه واجرای طرح های شهری وبرنامه کاربری زمین .( 4 : (زیاری ، 1387 نوشتار حاضر به بررسی تغییرات کاربری اراضی محور ارتباطی نجف آباد- اصفهان ، بر مبنای تغییرات صورت گرفته در زمین های مجاور جاده ، از کاربری کشاورزی به سایر کاربری ها می پردازد. این بررسی ها با مقایسه کاربری اراضی موجود در دو دهه گذشته در محورنجف آباد- اصفهان یعنی در سال 1370 کامل می گردد و همچنین با تعیین پنج فاصله 100 متری از هر دو سمت محور تا عمق 500 متری ، تعداد وتنوع هر یک از کاربری ها در هر یک از این فواصل تعیین شده ، مورد بررسی وارزیابی قرار می گیرد . نتایج بررسی های صورت گرفته بیانگر این مطلب است که این محور علیرغم اینکه یک محور ارتباطی بین شهری است، در تمام طول مسیر خود توسط انواع کاربری های شهری وغیر شهری محصور گردیده است و حتی در مجاورت شهرهای واقع در مسیر ، بیشتر نقش یک خیابان شهری را دارد تا یک جاده بین شهری واین خود بیانگر این مطلب است که یابی این کاربری ها وتغییرات صورت گرفته در کاربری اراضی مجاور این محور دارای ? مکان برنامه وطرح مشخصی نبوده وسازمان یا ارگانی بر روند این تغییرات هیچ گونه نظارتی نداشته است. ?17 در نتیجه با توجه به اهمیت ونقشی که این محور در ارتباطات این منطقه دارد ، نظارت بیشتر بر روند تغییرات کاربری در این محور جهت سامان دهی هرچه بیشتر آن بسیار مهم و ضروری می باشد .